Tweede operatie??

En weer was het een emotioneel dagje. Onze Naat lag gisteravond om 19.00 uur al te slapen, zo moe was ze. Tante Marianne kwam weer langs en nam nu een lekker ijsje voor onze lieverd mee, maar helaas, weer was ik verplicht om die op te eten. Ze sliep tot vannacht 2.00 uur en toen was ze wakker tot ca 6 uur. Gaap. Dat wordt voor mij weer veel koffie drinken.

2 maanden voor de operatie hadden wij een ''informatief'' gesprek met de orthopedische chirurg en hij vertelde ons toen, dat in het ergste geval, de wond zou kunnen gaan ontsteken en dat dan een tweede operatie nodig zou kunnen zijn om de wond weer open te maken en schoon te spoelen. Maar dat gebeurt zelden, zei hij nog. Vanochtend met de verschoning bleek helaas dat de wond toch behoorlijk is gaan lekken. Dat is schrikken. Het was zelfs door het gips heen gekomen. Een uur later moesten we haar weer verschonen en het was nog verder gaan lekken. Oh nee. Ondertussen had de verpleegster de orthopeed gewaarschuwd, die dit weekend dienst had. Helaas had hij een paar spoedgevallen en kwam pas om half 3 langs. Hij heeft de wond bekeken en was toch wel bezorgd. Hij gaf in ieder geval aan, dat maandag het corset eraf moet. Natuurlijk was hij bezorgd, dat er zoveel bloed/wondvocht eruit was gekomen. Hij kon nog een verbandje onder het gips weghalen, welke helemaal doordrenkt was. Een heel slecht teken. De arts gaf aan, dat we er rekening mee moesten houden, dat weer een nieuwe operatie nodig zou kunnen zijn, omdat de wond ontstoken is. Nou, toen moest ik natuurlijk weer erg huilen, kon mijn tranen niet meer inhouden. Ik ben er zo klaar mee, wil het liefst dat die stang eruit gaat (wat natuurlijk helemaal niet kan), haar de jas en schoenen aan doen en lekker naar huis.
We moeten nu goed in de gaten houden, dat ze geen koorts krijgt. Maandag dus het corset eraf en weer bloed prikken, of daar geen ontstekingen in zitten. Gisteren toen ze in de rolstoel zat, had ik een kleine hoop, dat ze misschien woensdag weer naar huis toe kan. Die hoop is nu helemaal weg. Vanmiddag was Harry gekomen met de jongens, en zij hebben dit allemaal mee gekregen en natuurlijk is het ook voor de boys zwaar om hun zus zo te zien. We blijven natuurlijk wel moed houden, dat moet ook wel voor onze prinses. Vanavond blijft Harry bij haar en mag ik weer in mijn eigen bedje slapen.