Een heel uur in de rolstoel

Ja, jullie lezen het goed: onze Naat heeft een heel uur in de rolstoel gezeten. Knap hoor. Ik was gistermiddag dus naar huis gegaan. Het is gewoon heerlijk om even weg te zijn uit het ziekenhuis. Het gaat nu steeds iets beter met Nathalie, dan vind ik het ook minder erg om haar ''daar achter te laten". Ze is natuurlijk in hele goede handen bij Harry, maar als niet zo goed gaat, heb ik gewoon moeite om weg te gaan. Maar nu zet de stijgende lijn door, pff gelukkig maar.

Vanochtend onze hond opgehaald; ze sprong me bijna in de armen, zo blij was ze en ik ook natuurlijk. Thuis nog even contact gehad met de gemeente; we moeten een andere juk aan onze tillift. Het juk wat we nu hebben, kan alleen in een ligstand en ik moet nu een juk hebben, wat van lig naar zit kan, zodat ik haar in de rolstoel kan zetten. De fysio vroeg zich gisteren af, hoe we dat altijd voorheen hebben gedaan. Nou gewoon, zei ik, we hebben die lift nooit gebruikt en tillen haar gewoon zelf in de stoel. Maar ja, nu moeten we wel; vooral met dat corset is ze echt niet te tillen.
Om tien uur weer richting Veldhoven, daar aangekomen, was ze net door Harry en de fysio in de rolstoel gezet. Ze zat lekker, nog een klein beetje gespannen, om haar heen te kijken. Daarna even uit haar kamertje en lekker naar de speelkamer, daar stond een giga grote koffer van de CliniClowns met allerlei leuke geluiden (ook hele rare) en mooie prenten:

Na circa 20 minuten had ze het wel gehad en weer terug naar haar kamertje. Vanmiddag nog een keer proberen. Op haar kamertje stond een hele leuke verrassing van oom Gerben, tante Nienke en nichtje Yasmine, met de post bezorgd:

Nou Naat, dat is wel heel erg lief.

Vanmiddag om 15.00 uur Nathalie nog een keer in de stoel gezet (Harry was in de tussentijd alweer richting Ede vertrokken) en dat ging super. Weer even naar de speelkamer. Lekker TV gekeken en ondertussen heb ik lekker haar benen en voeten met bodylotion gemasseerd. Uit de winkel had ik een zakje met kaasblokjes meegenomen; dat ging er wel in. Ze heeft het een uur volgehouden, het mocht ook niet langer. Morgen gaan we haar proberen drie keer in de stoel te zetten.

Vanmiddag ook nog de chirurg gesproken; hij was blij dat het nu goed gaat. Als het zo doorgaat en de wond is dicht, dan krijgt ze volgende week maandag een nieuw corset (ws 2 delen-corset) en dan mogen we dinsdag naar huis. Wel met een ambulance, want ze mag niet zittend vervoerd worden. Nu valt het mij dus ook op, hoeveel bobbels er in een snelweg zitten; dat zullen we haar maar niet aandoen. Tevens zal ze nog 6 weken aan de antibiotica moeten blijven, nu nog via het infuus, en dan straks met een drankje. Gewoon ter preventie.

Om 17.00 uur, net voor het eten, kwamen tante Mieke en oom Wouterus nog even langs. Ze bleven niet lang, want ze moesten om half 7 het vliegtuig, wat vloog vanaf Eindhoven, naar Barcelona halen.