Corset

Afgelopen nacht heeft Nathalie prima geslapen. Gisteravond lag ze om 19.00 uur al te knorren. Niet meer wakker te krijgen. Mijn zus, de tante van Nathalie dus, kwam nog even aan en nam een milkshake voor haar (ja, ook voor mij) mee. Dat is wel heel erg lekker, slecht voor mij (heb natuurlijk al even niet meer gesport, alhoewel, wat we allemaal al mee hebben gemaakt, daar val je vanzelf wel vanaf), maar heel erg goed voor haar. Om 21.00 uur toch maar de verzorging voor de nacht gedaan en mevrouw sliep gewoon door. Helaas geen milkshake. Vanwege de volle blaas wilde de kinderarts dat er nog een scan gemaakt zou worden. Deze zat nog steeds behoorlijk vol en daarom is Naat om 22.00 uur nog door hem onderzocht op vocht vasthouden. Madame sliep gewoon door. De arts vond alleen haar gezichtje iets opgezet, dus verder hoefde we geen zorgen te maken. Vanochtend om ca 4 uur werd ze wakker en viel om 6 uur weer in slaap. Om 09.00 uur heb ik haar maar wakker gemaakt, anders gaat ze haar schema omgooien. Ze heeft de nacht goed geplast, gelukkig een zorg minder.
Tijdens de verzorging bleek dat de wond minder is gaan lekken, alleen zat er bovenin nu ook nog een plekje wat is gaan lekken. Iets later kwam de fysio nog even langs en heeft ze weer naast het bed gezeten. Dat ging heel goed en gaf hoop voor de middag, want dan zou het corset eindelijk aangebracht worden. Het wordt een vast corset, die ze 6 weken moet dragen. We werden om 13.30 uur op de gipskamer verwacht.
Harry moest vanochtend nog even werken, maar was op tijd in het ziekenhuis en konden we met z'n vieren en Naat richting de gipskamer. Daar stonden ook weer 4 mensen ons op te wachten. Nathalie vertrouwde het niet en begon al een beetje onrustig te worden. De gipsmeester heeft nw verbandjes op de lekkende wonden gelegd en toen een kous om haar bovenlijfje getrokken; dit kon allemaal liggend gebeuren. Toen moest ze toch echt gaan zitten. Dat ging echt fantastisch. De gipsmeester was ook super en nam echt de leiding naar zijn collega's. Eerst 2 soorten verbanden, toen het gips en daarna nog een ander soort verband/gips om het af te werken. Nathalie deed het super; ze kreeg dus ook van iedereen een compliment. Ze heeft zo'n 20 minuten gezeten. Weer gaan liggen en terug naar de kinderafdeling. Daar begon het; ze vond het dus echt niet leuk. Huilen en huilen. Het huilen gaat, vooral voor ons, door merg en been. Wij zitten dan bijna met haar mee te huilen. Het zit natuurlijk ook helemaal niet lekker en raar en anders, maar je kan het haar niet uitleggen. Dat is zo moeilijk. Ze kijkt ons dan aan met die verdrietige oogjes en met die blik van, hebben jullie mij al niet genoeg aangedaan. We kunnen haar een beetje troosten met een lekker bakje kwark, maar als dat op is, begint het huilen weer. Harry en ik hebben de hele tijd in een stoel naast haar bed gezeten: proberen uit te leggen, dat het echt moet voor haar ruggetje en dat ze morgen echt minder last van dat corset zal hebben. Om half 7 werd ze iets rustiger en is Harry naar huis gegaan. Ik ben nog wel een tijdje met haar bezig geweest en gelukkig viel ze om 20.00 uur in slaap. Ik hou mijn hart vast voor de nacht. Nathalie krijgt nu als pijnstillers paracetemol en diclofenac. Nu hebben ze eventueel nog een ander pijnstiller achter de hand, namelijk Tramal. Deze pijnstiller zit tussen de diclofenac en morfine. Ik hoop maar dat ze het niet nodig heeft.
Helaas geen foto's vandaag, omdat we nu helemaal voor ons meissie moesten zijn. Morgen wil de fysio haar in de rolstoel zetten; dat zal een ander gezicht zijn. Dus .... daar komen natuurlijk foto's van.