Even een update. De artsen zijn van half 12 tot half 3 met onze lieve allerbeste, onze topper Naat bezig geweest. De chirurg kwam vanavond om 20.30 uur nog even langs om alles toe te lichten. Tijdens de operatie bleek dat de botten van onze Naat toch behoorlijk broos waren en dat de eerste bouten en schroeven (slik) niet goed wilden blijven zitten. Hij moest dus andere schroeven gebruiken, maar nu zit alles goed vast.
Om kwart voor 3 werd ik dus geroepen dat ze uit de operatie was gekomen; ik moest me inhouden om niet te gaan rennen naar de uitslaapkamer. Ik had gelijk in de gaten, dat ze zich niet prettig voelde en meteen werd er extra morfine gegeven. Ik zag haar meteen rustiger worden. Daarna viel ze in slaap. De anethesist kwam ook gelijk om even bij te praten. Ze heeft 1400 cc bloed verloren, waarvan ze 400 cc hebben ''gewassen'' en meteen weer hebben terug kunnen geven. Ze had nog de afdruk van de tube op haar mooie gezichtje staan. Na ca 3 kwartier mocht ze naar de IC, waar we gelukkig allebei bij konden. Daarna hebben we heerlijk bij haar gezeten en ze reageerde al op onze stemmen. Deed haar mooie ogen open, als ze ons hoorde praten, maar te moe om lang open te houden. De bloeddruk was/is nog veel te laag, soms zelfs 70/35. Ze krijgt daarvoor extra vocht via het infuus. We hebben haar geknuffeld, gestreeld, gekust, haar lipjes nat gemaakt, tegen haar gepraat. Vannacht nog een nacht op IC en hopelijk morgen weer naar de kinderafdeling. De eerste paar dagen zullen nog zwaar worden.
Lieve lieve Naat,
Wat ben je toch een kanjer. Wat doe je het toch goed en wat zijn we blij dat je reageert op onze stemmen. Als de verpleegster komt, dan kan je die wel wegkijken, maar ons zoek je steeds op. Wat houden we ontzettend veel van je. Je bent onze trots, onze kanjer en onze topper.
Je papa en mama.
6 opmerkingen:
Wat heerlijk dat ze niet aan die enge beademing ligt! Tot nu toe best goede berichten gelukkig!
Marilou kreeg op de derde dag een bloedtransfusie dat hielp snel. Hoop op een rustigere nacht dan gisteren voor jullie!
Lieve Lieve Lieve nathalie, met tranen in mijn ogen lees ik hoe mamma over jou schrijft..Wat zijn je ouders en je stoere broers toch een kanjers! Net als jou Naat!
Het is moeilijk te beseffen dat je niet weet wat ze allemaal met je doen! Maar zo mooi om te lezen dat je voelt en hoort dat je lieve ouders bij je zijn! Zo belangrijk en zo mooi dat je de liefde om je heen voelt! Soms is het leven niet eerlijk want niemand wil dat jij pijn hebt maar door jou Naat weten heel veel mensen, waaronder ik, waar het echt om draait in het leven! Gezondheid en Liefde! Je bent een grote zonnestraal en een voorbeeld voor iedereen! Liev Naat, ik denk aan je wens je alle kracht toe deze weken bij het herstellen! Ik hou van jou lieve kleine maar ook weer hele grote meid!!Een dikke kus van Jis
Lieve allemaal, wat een spanningen, al een week lang dubben, wikken en wegen, zorgen, besluiten nemen, wachten, hopen.
Hoe het ook zal gaan, jullie doen alles uit liefde voor Nathalie, dat is heel duidelijk !
Fijn dat Nathalie zo goed op jullie aanwezigheid reageert, ze jullie liefde en veiligheid voelt.
20 jaar ouder en heel veel grijze haren en ik weet dat jullie met elkaar sterk genoeg zijn om ook hier weer goed uit te komen.
Natalie, zet 'm op, we zijn trots op je !!
Lieve groet,
Yolanda en Floortje
Lieve Naat,dit moet jij papa en mama maar eens laten lezen.Wat zijn jullie toch super ouders voor dit stoere meisje.Zoveel liefde als ik tussen de regels door lees,en tegelijk zoveel angst.Ben blij voor jullie dat de eerste "hobbel"genomen is en blij in gedachten bij jullie.....Hou vol...
Hai Lieverds,
Een tegenvaller wat betreft de broze botten, een meevaller dat jullie grietje zo snel, zo goed op jullie reageert.
Wat is het toch een dappere dodo. Met waarschijnlijk een prachtig mooi recht ruggetje. Nu maar goed herstellen, maar met alle liefde die jij krijgt, Naat, moet dat toch wel lukken!
Dikke knuffel van ons drie-tjes uit Tiel.
Wat heerlijk dat Nathalie al zo snel van de ic af mag. Dat deed Vera duidelijk minder, twee dagen ic waarvan er een aan de beademing. De eerste hobbel is genomen. Nu alleen nog verder bergop. En wat moet het een fijn gevoel zijn dat je als ouders begrepen wordt door de artsen. Tenslotte kent niemand jullie meisje beter als jullie zelf. We denken aan jullie en leven intens met jullie mee. Heel veel sterkte met de weg die nog te gaan is. Maar de eerste klap is een daalder waard!!
Liefs Hanneke
Een reactie posten