In de rolstoel

Waar ik al bang voor was gebeurde: het werd een heftig nachtje. Om half 2 werd onze madammeke wakker tot ca 5 uur. Ik heb de hele tijd in een stoel naast haar gezeten. Thuis is ze natuurlijk ook altijd wakker, maar dan kan ik tussendoor mijn bed weer in. Maar nu kon dat echt niet; ze was soms zo verdrietig en had echt last van dat corset. Om 5 uur was ze dus weer rustig en viel ze in slaap tot circa half 9. In de ochtend kwam de fysio en hebben we haar weer op het randje van haar bed laten zitten. Ze zat heerlijk om haar heen te kijken. Ondertussen kon ik weer voor het eerst haar mooie haren kammen, maar oh jee, wat een klitten achterin; zelfs de 2 fasenspray en de speciale kam hielpen niet. Nou ja, de volgende keer nogmaals proberen. De verpleegster opperde om misschien dit weekend haar haren even te gaan wassen (mmm, weer een uitdaging). Ze heeft ongeveer 20 minuten gezeten en was toen wel heel erg moe. Daarna even een heerlijk dutje gedaan:

Tijdens haar middagslaapje kwam Harry en konden wij even op ons gemak een broodje gaan eten in het restaurant. Even relax.

Om half 3 kwam de fysio en begon de uitdaging: in de rolstoel. Omdat ze nu een corset heeft, kan de tillift gebruikt worden. Eerst even het bed helemaal naar het raam, zodat we genoeg ruimte hebben, om dit op haar eigen kamertje te doen en dus geen pottenkijkers op de gang. Toen dus de rolstoel en de tillift in de kamer. De tilzak onder Naat geschoven, aan de lift gehangen en in de rolstoel. Ik schrijf dit nu wel gemakkelijk op, maar zo ging het dus niet. We waren met z'n vieren en alle handen waren nodig. En daar zat mevrouw:

Zoals jullie kunnen zien, zit ze nog een beetje scheef in de rolstoel. We moeten nog even de steunen van de rolstoel goed zetten en Harry neemt morgen daarvoor de juiste gereedschap mee. Ze vond het heel spannend, ook wel een beetje eng, ze kijkt dus ook niet erg blij. We hebben haar 10 minuten laten zitten en toen was ze er ook wel helemaal klaar mee. Lekker weer terug je bedje in. Daarna konden we toch aan haar merken, dat het heel inspannend voor haar is geweest. Weer huilen en huilen. Morgen gaan we het toch weer proberen, niet te lang en te vaak, 2 keer en hoogstens 10 minuten.

Preventief krijgt ze nog steeds 4 zakjes antibiotica per dag tot en met zondag. Ik vind het prima, dan hebben ontstekingen weinig kans.

Het verzorgen doe ik al bijna helemaal zelf, zetpillen geef ik zelf; kan ook merken dat ze dat heel prettig vindt als mams dat doet. Hopelijk krijg ik de komende nacht een betere nacht. Zaterdagavond blijft Harry een nachtje bij haar en kan ik dus weer lekker in mijn eigen bedje slapen. En zondagochtend, ja dan slaap ik even lekker uit.

Oh ja, hieronder nog even een foto van alle kaarten, die we hebben gehad; het is zo leuk om 's ochtends veel post te krijgen. Ik heb me nog helemaal niet verveeld hier, kan gelukkig ook werken; ik had veel leesbladen meegenomen, maar de meesten zijn nog geseald.

Het is wel een raar idee, dat het nu vrijdag is. Een week geleden zaten we op de intensive care. We zijn zo trots op onze Naat, hoe ze het doet. En dat corset, hopelijk gaat ze er snel aan wennen, want die tranen zijn niet leuk om te zien. Ondanks het corset krijgen we toch heel soms een flauw glimlachje van d'r en dat is genieten voor ons.