Laatste blog vanuit MMC Veldhoven

Vanmiddag heeft Nathalie een nieuw corset gekregen. Het ging prima, ze zat zelfs te sjansen met de gipsmeester. Het oude vieze gipscorset werd met een elektrisch zaagje eraf gehaald. Ik heb de hele tijd liedjes in haar oor zitten zingen. Nathalie schrikt al, als iemand een stoel verschuift, maar ze heeft me weer versteld doen staan. Het nieuwe corset aanmeten ging heel goed. Ze noemen het een tweedelig corset, maar het is buigbaar en voor met klittenband vast te maken. Als ze gaat eten, mogen we het corset iets losser zetten. Ook als ze gaat slapen. Maar zodra we gaan ''mobiliseren" moet het strak aangetrokken worden. De wond lekt nog steeds een klein beetje en moeten we dus goed in de gaten houden.

Na het eten heeft de fysiotherapeut Nathalie nog even doen staan. We hadden dat vorige week ook al geprobeerd, maar dat ging toen niet goed. Nu ging dat veel beter; ze probeerde echt steun op haar benen te krijgen. We moeten dat straks thuis weer veel gaan oefenen met de fysiotherapeut.

 Wel raar hoor, een laatste bericht vanuit dit ziekenhuis. Met de ziekenhuisopname in de Gelderse Vallei vanwege de epilepsie hebben we ruim drie weken in een ziekenhuis doorgebracht. Nog 1 nachtje hier slapen en dan mogen we morgen echt naar huis. De ambulance is geregeld en zal ons om 10.00 uur naar Ede brengen. Alle kaarten heb ik van de muur gehaald (kon ze zelfs niet eens meer kwijt), de koffer is voor een groot gedeelte weer gepakt. Hoe ik op deze periode terug kijk? Met dubbele gevoelens. Eerst de onzekerheid wel of niet opereren, dan toch de beslissing genomen voor opereren (als ik nog denk aan dat moment dat het kapje op haar gezichtje ging, word ik weer misselijk), op de IC, gipscorset, lekkende wond, antibiotica, giga overgeven, enz enz. Als ik er nu op terug kijk, weet ik niet zeker, of ik weer voor een operatie zou gaan. Het was een hele heftige en zware tijd. Ik hoop, dat we over een half jaar kunnen zeggen, dat we de juiste beslissing hebben genomen. Maar voordat dat zover is, zullen we nog wel wat grijze haren krijgen. Omdat we al PGB (persoonsgebonden budget) hebben, krijgen we geen verpleging aan huis. De meiden, die Naat "in dienst'' heeft, moeten overdag gewoon naar school. Dat betekent, dat ik het overdag voornamelijk alleen moet doen. Dus ...... lieve vriendinnen en buurvrouwen, mochten jullie even niets te doen hebben, dan kan ik de eerste paar weken wel wat hulp gebruiken. Kopje koffie staat klaar.