Klein dipje

Afgelopen donderdag hebben we gehoord, dat we dinsdag naar huis mogen. Joepie; iets om naar toe te leven. Gisteravond sneuvelde het infuus, zo noemen ze dat hier in het ziekenhuis. De antibiotica liep er langs heen, dus het infuus kon nu uit haar armpje gehaald worden. Maar de antibiotica moet ze nog wel krijgen, zelfs 6 weken lang. Dus gisteravond kwam de verpleegster met een capsule aan. Ik moest wel even glimlachen. Sorry, maar Nathalie kan echt geen pillen slikken en al helemaal geen capsules. Toen de capsule losgedraaid en het poeder op een beetje vla gedaan en in haar mondje gestopt. Ze trok me toch een vies gezicht. Zelf even geproefd, maar jakkes, wat een vieze smaak. Het blijkt ook in drankvorm te zijn, en dat blijkt dus minder vies te zijn. Gelukkig kwam tante Marianne weer langs met een lekker ijsje en dat maakte een hoop goed.

Vanochtend was het antibitioca in drankvorm nog niet beschikbaar en moest ze weer dat vieze poeder opeten. Snel een stuk brood erachter aan. Om 12.00 uur kwam de verpleegster binnen, nu wel met de antibiotica in drankvorm, maar pfff wat veel, wel 20 ml; en dat moet dus 4x per dag. In de middag kwamen Annemieke en Lisanne op bezoek. Dat was heel gezellig; als kadootje hadden ze de nieuwste DVD van Studio 100 en een heerlijke bodylotion voor Naat meegenomen.

Vanavond heeft Nathalie ineens gigantisch overgegeven. Even een klein dipje in de positieve verhalen van de afgelopen dagen. Ze had de lasagna, het toetje en de antibiotica net 20 minuten op, toen ik rode vlekken in haar gezichtje zag komen. Wat krijgen we nu? De eerste golven kwamen naar buiten. Oh help, snel als een boomstam draaien, zodat ze er niet in gaat stikken. Harry was even met de jongens een hapje gaan eten. Tussendoor op de alarmknop gedrukt. Alles zat eronder. Nou ja, we wilden morgen toch haar haren gaan wassen, dat nu dus maar doen. Met bed en al (ondertussen kwam Harry gelukkig op tijd weer terug) naar de badkamer. Lekker de haren gewassen, zelfs het corset zat eronder en geprobeerd dat een beetje schoon te boenen. Gelukkig had Harry twee schone slaapshirts meegenomen, dus schoon shirt aan en weer terug naar haar eigen kamertje. We waren nog geen vijf minuten terug en ja hoor, weer een golf; ik hield mijn handen als een kommetje onder haar gezicht, maar er was geen houden aan. Echt alles weer eronder, nog veel meer dan de eerste keer. Weer met bed en al naar de badkamer en weer haren wassen en corset schoon boenen, en dus het tweede schone shirt. De wasserette krijgt morgen twee extra zakken was met lakens, dekens, slopen, handdoeken. Waar komt dat overgeven vandaan? Gaat ze ziek worden; heeft ze te vet gegeten; kan ze niet tegen de antibiotica? Lieve Naat, we willen dinsdag wel naar huis hoor. Dus please, ga niet ziek worden!!