Aftellen

Ik kreeg vorige week een mail van mijn lieve zwager (ja die, waar ik vaak ’s nachts mee zit te mailen) en hij schreef, wordt het niet eens tijd voor een nieuwe blog.  Hij heeft gelijk, de laatste is van bijna drie maanden geleden. Nou lieve Paul, hier is tie dan.

Aftellen dus. Want we zijn nu een beetje aan het aftellen, nog zeven weken te gaan en dan komt Harry weer thuis vanuit Afghanistan. En Nathalie mist haar pappa ook, want regelmatig zegt ze via de Tobii (communicatie-apparaat) pappa pappa.

Gelukkig hebben we veel contact, vooral via facetime, dat vindt Nathalie wel interessant. Ze zit dan echt goed te kijken. 

Rolstoel

Wat gebeurt er nog meer in huize Van de Kraats? Nathalie heeft sinds een paar maanden een nieuwe rolstoel, en op haar wielen hele grote zonnebloemen:

Helaas is de rolstoel nog niet helemaal goed (zou het wel eens zo zijn bij ons K) en moet ik eind september naar Nieuw-Buinen om het een en ander aan te laten passen. Nathalie hoeft gelukkig niet mee, dus met een lege rolstoel helemaal naar het noorden. Omdat Nathalie erg beweeglijk is in haar rolstoel, ze kan behoorlijk jumpen, zijn we bang dat ze, ondanks de anti-kiepwieltjes, toch achterover kan vallen, met rolstoel en al. Dus de rolstoelleverancier wil het hele zwaartepunt verstellen. Daarnaast is een rem kapot en gaan ze daar in Nieuw-Buinen een mooi kussen maken voor op haar voetenplank. Thuis doen we altijd haar schoenen uit, maar dan zit de voetenplank te laag voor haar voetjes. Daarom een op pas gemaakte kussen erin.

Medicatie

Op advies van de neuroloog uit Maastricht zijn we de medicatie voor de epilepsie aan het ophogen. Van twee keer vijf ml zitten we nu op twee keer 18 ml. Dat is best heel veel, dat het soms moeilijk is om alles bij haar erin te krijgen. Ze heeft natuurlijk een eigen wil. Of ze draait haar hoofd weg, of ze laat het gewoon uit haar mond lopen. Afgelopen vrijdag weer een gesprek met de arts gehad. We gaan nu over op pillen. Maar omdat Nathalie geen pillen kan slikken, zal ik ze eerst fijn moeten malen en dan met een lepeltje vla geven. Ook is ze wat slaperiger overdag, dus we gaan weer even iets terug in de dosering. Over twee maanden weer een consult met de neuroloog.

Iris

We hebben afscheid genomen van onze lieve PGBster Iris. Zij gaat met haar man voor een jaar werken en leren in London. We hopen dat ze na een jaar weer bij ons terug gaat komen.  Of bij ons als PGBster, of in ons wooninitiatief.

En gelukkig hadden we snel weer een nieuwe lieve verzorgster gevonden; dat lukt altijd wel via de Christelijke Hogeschool in Ede.

Fietsen

Nathalie is tegenwoordig aan het fietsen. Nee niet buiten, gewoon binnen, vanuit haar rolstoel. En ze vindt het hartstikke leuk. Lekker een beetje bewegen.

Hardlopen

Ik ben eigenlijk best wel een beetje trots op mezelf. Samen met mijn loopvriendinnetje Cindy hebben we meegedaan aan de Duo Marathon Putten. 28 kilometer. De helft fietsen en de helft lopen. Steeds gewisseld bij de 2,5 kilometer. ’s Avonds kon je me opvegen, maar zondag ging het al prima. Zelfs weer gefietst naar een feestje van mijn buuf omdat ze 50 was geworden. En maandag nergens geen last meer van. Goed bezig. Hardlopen is echt mijn hobby geworden. Het is wel een heel geregel om te kunnen gaan, want heb wel iemand nodig die voor Nathalie zorgt. Maar het is zo heerlijk om mijn hoofd tijdens het rennen leeg te kunnen maken.