Zomer 2012

Wat gaan we dit jaar doen in de zomervakantie? De jongens weten het wel, lekker weer naar Turkije. En wij, wij willen alleen maar slapen, boeken lezen, sporten, zwemmen, bruin worden, lekker eten en natuurlijk quality-time met de boys. We kunnen het ook in één woord samenvatten: relaxen. Dus in januari al de vakantie naar Turkije geboekt: 12 dagen naar een ultra-all-inclusive resort in Belek. En Nathalie gaat voor de vierde keer weer logeren in het logeerhuis “”Buitenland””. Natuurlijk is het heel moeilijk om haar hier te laten, het hoort niet, we voelen ons niet compleet zonder haar, maar we moeten nieuwe energie krijgen om het weer een jaar vol te kunnen houden. Najaar 2011 was voor ons een hele zware tijd in verband met de scoliose operatie. En vanaf maart 2012 hebben we alleen maar de weekenden kunnen slapen als Nathalie naar logeerhuis was. We hebben uren naast haar bed gezeten, soms met z’n tweetjes, soms om de beurt, maar altijd in ieder geval één van ons. Wat waren we brak overdag.

Maar nu even over de zomervakantie. Zondag 8 juli de hele dag bezig geweest om de koffer voor Nathalie te pakken. 16 setjes met zomerkleren, 16 setjes ondergoed, 16 paar sokken, 6 setjes warmere kleding, 2 pyama’s, toiletspullen, luiers voor overdag en voor de nacht, dekbed en kussen, radio met heel veel cd’s en DVD’s voor daar, medicijnenkoffer, allerlei lijsten (aandachtspuntenlijst, medicijnlijst, ‘’wat heb ik mee naar logeerhuis’’-lijst). ’s Middags om half 5 alles in de bus en dan met z’n allen onze prinses naar logeerhuis brengen. Gelukkig stond één van haar vaste begeleidsters ons op te wachten; dat is al zo ontzettend fijn. De koffer uitgepakt, alles op z’n plek neergelegd, bed opgemaakt, nog even praten. Nathalie zal doordeweeks naar KDC gaan; dat geeft haar structuur en wordt ze bezig gehouden. Al weken van te voren had ik een lieve chauffeur geregeld, die haar bij logeerhuis zou ophalen en weer ‘’thuis’’ zou brengen. Dan is het tijd om afscheid te nemen, ik moet echt goed slikken om mijn tranen tegen te houden, het is en blijft gewoon elke keer weer zo moeilijk. Van Martijn krijgt ze nog een dikke kus, Jasper zegt doei en streelt nog even over haar arm (geen kus, want daar is hij te oud voor). Harry en ik knuffelen nog even met haar en zeggen dat we bijna elke avond even zullen bellen.

De volgende dag(maandag) zijn we druk met onze eigen koffers te pakken, nog wat boodschappen doen, onze lieve hond naar pension, laatste dingetjes afronden voor het werk, huis nog even poetsen. Op tijd naar bed, want we moeten om 01.00 uur (maandag op dinsdag) richting Schiphol. Het vliegtuig vertrok mooi op tijd en om 10.00 uur landen we op Antalya. Daar stond al een busje klaar om ons naar het resort in Belek te brengen. Pfff, wat een hitte, 38 graden, wel even wennen, hoor.

Het resort:

De glijbanen

Ons huisdier schildpad Toon

Spelletje Skib-Bo

Ook hebben we een bootexcursie gemaakt naar Manavgat:

Martijn werd tijdens onze vakantie 11 jaar en hebben de obers voor hem gezongen en was er taart:

's Avonds na het eten nog even lekker gek doen op het strand:

Zoals jullie zien aan de foto's hebben we het heerlijk gehad. We hebben ''thuis'' goed los kunnen laten. Na twaalf dagen zon, zee, rust, lekker eten en relaxen weer naar regenachtig Nederland. En natuurlijk naar onze kanjer Nathalie. Wat was ze blij om ons te zien, één grote glimlach op haar mooie gezicht.