Vanavond ben ik even alleen thuis en
heb ik even geen zin om iets te doen. Harry is fietsen met Jasper, Martijn is
buiten spelen met een vriendje en Nathalie is aan het logeren en oh ja, de was
moet maar even wachten. Ineens kreeg ik zin om de DVD “”A new day”” van Celine
Dion (ik ben fan) op te zetten. Hard, heel hard meezingen, je kan beter zeggen
meeblèren (sorry buren, ik weet het, ik zing vals). De eerste nummers zijn
echte meezingnummers, maar dan komen er ook natuurlijk een aantal gevoelige
nummers. Sinds we Nathalie hebben, kan ik soms hard en ongeduldig zijn om toch
dingen voor elkaar te krijgen; ik heb geleerd om echt voor haar te moeten
opkomen, want alleen wij kunnen dat. Wij zijn haar stem, wij willen niet het
beste voor haar, maar het allerbeste. Ook ben ik veel emotioneler geworden.
Jankfilms, pfff, kom maar op met de zakdoeken, niet aan te slepen. Heftig
onderwerp bij het journaal, ik kan het niet droog houden. En dan 30 april, de
kroningsdag, ik heb de hele dag tv gekeken met tranen in mijn ogen. En dan de
toespraak van Peter van Uhm, die hij hield tijdens de herdenkingsplechtigheid
bij het Nationaal Museum op de Dam. Harry heeft tien jaar geleden een half jaar
in Afghanistan gezeten en dan hebben wij wel gevoelens en emoties bij deze zeer
mooie toespraak.
Nu kom ik weer even terug bij Celine
Dion, op deze DVD staat het lied “”If I could””, ze draagt het op aan alle
“”parents”’ en speciaal aan alle “’children”’. Goed naar de tekst luisteren en
dan weet ik zeker, dat jullie het ook niet droog houden:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten