Ja, ik weet het, ik schaam me diep. Diverse reacties gehad, wanneer komt er weer eens een stukkie op die blog van je. Ja, binnenkort, zei ik dan. Gewoon druk, druk met alles en druk met niets. We worden geleefd door Nathalie en dat kost heel veel energie. Alles draait om haar. Of dat erg is? Natuurlijk niet, maar soms zou het lekker zijn om onze eigen ding(en) weer te kunnen doen. Alles moeten Harry en ik goed afstemmen: wanneer kan ik even weg en wanneer hij. Twee weken geleden ben ik bijvoorbeeld naar een galafeest geweest van mijn werk. Even niet de mamma van, maar een mooi jurkje aan en lekker optutten. Het betekende helaas ook, dat ik heel laat in mijn mandje lag (01.00 uur) en om kwart voor 5 was onze madammeke weer wakker. De dag daarna kon je me opvegen. Nou ja, met heel veel koffie kwam ik de dag wel door.
Twee blogs geleden had ik al geschreven, dat we Naat weer af en toe op de grond gingen zetten. Soms hield ze het anderhalf uur vol, soms was ze het na tien minuten al zat. Maar twee weken geleden op een zondagmiddag, ik zal het nooit vergeten, viel ze ineens met een klap achterover. Vroeger viel ze ook wel eens achterover, maar dan kon ze een beetje afrollen. Maar nu met het korset valt ze dus met een klap naar achteren, plat op dat mooie koppie van d’r. We schrokken ons helemaal kapot. Als ik het zo op schrijf, schiet ik weer een beetje vol, zo erg vind ik het voor haar. De eerste dagen daarna zijn we bijna niet van haar zijde geweken, maar ja, dat is ook niet te doen. We hebben nu kussens achter haar liggen. Ze draait al een beetje om haar as, zodat we steeds het kussen moeten verleggen. Onze grapjas.
De orthopeed had al aangegeven, dat we half november weer mochten beginnen met het dagverblijf. Dus, begin deze week zijn we daarmee begonnen. Eerst een half dagje.
 |
| Klaar voor vertrek naar school |
Voorlopig breng ik haar zelf, dus maandagochtend om 09.00 uur in de bus naar KDC. Daar aangekomen, kreeg ze een heel warm onthaal. Iedereen was benieuwd hoe het met onze dame ging. Ik kon dan meteen even een goede overdracht doen. Ik leek wel een juf: dat mogen jullie niet doen, daar aan denken, niet zo tillen, altijd korset om, ze kan achterover vallen, enz enz. Om half één heb ik haar weer opgehaald. Het was prima gegaan. Gelukkig, daar ben ik blij om.
Dinsdag kwam de fotograaf naar het dagverblijf en natuurlijk willen we weer leuke foto’s van Naat, dus de mooiste kleren aan en weer op pad. Het ging heel goed, nee, de glimlach kreeg de fotograaf niet, maar ja, het was ook een vrouwelijke fotograaf, fotografe dus, als het nou een knappe kerel was geweest, dan weet ik zeker, dat er een glimlach was gekomen.
Woensdag- en vrijdagochtend weer een half dagje en het ging prima. Er gebeurt veel om haar heen, dat vindt ze wel leuk. Een beetje afleiding, daar was ze wel aan toe.
Heel langzaam gaan we het uitbreiden, goed luisteren naar haar en ons gevoel moet goed zijn.
